Het is bijzonder verstandig een rechtsbijstandverzekering af te sluiten. Vaak denk je wel gevrijwaard te blijven van juridisch getouwtrek, dat kan echter van de een op de andere dag compleet anders zijn. En met een rechtsbijstandverzekering ben je steeds verzekerd van de beste juridische ondersteuning. Dat geldt ook als je het bijvoorbeeld aan de stok krijgt met de gemeente en speciaal over je uitkering en je adres. Zeker tegen logge instanties als een gemeente sta je alleen vaak machteloos namelijk.
Prima service van de gemeente, zou je denken
Een mevrouw uit Amsterdam huurde een huis en kreeg een bijstandsuitkering. Ze kreeg problemen in de buurt en werd getreiterd. Het was vervolgens voor alle partijen beter dat mevrouw elders ging wonen. Dat besprak ze ook met de gemeente en afgesproken werd dat de gemeente ging zoeken naar een alternatief. En ondertussen kreeg ze, en dat is heel bijzonder een uitkering van de gemeente Amsterdam terwijl ze buiten de gemeente woonde. Niets aan de hand, zou je denken.
Geen huis, bankpas, geen geld en geen auto
Tot mevrouw op zomaar een dag merkte dat ze geen leefgeld had ontvangen van de bewindvoerder, want ze had te kampen met schulden. Navraag leerde dat de uitkering door de gemeente Amsterdam was stopgezet. De reden hiervoor was dat de gemeente ondanks herhaaldelijke verzoeken niet alle gegevens had gekregen van mevrouw en niet precies het woonadres wist van haar. Het werd een rechtszaak, en de gemeente werd deels in het gelijk gesteld. Dus ging mevrouw in beroep, al diende eerst een geding waarbij mevrouw vroeg om een voorlopige voorziening. De reden mocht duidelijk zijn. Want door het stopzetten van de uitkering had ze de huur op het tijdelijke adres niet kunnen voldoen en moest ze ook daar vertrekken. Ze had al geen bankpas meer en nu dus ook geen huis meer en een auto heeft ze ook al lang niet meer.
De gemeente toonde geen mededogen
De gemeente had daar weinig mededogen mee. Integendeel. De gemeente liet tijden het geding weten dat mevrouw herhaaldelijk verzocht was om gegevens aan te leveren. Omdat ze dat maar niet deed, was het voor de gemeente niet te beoordelen of ze eigenlijk nog wel recht had op een uitkering. Dat echter, vind mevrouw de grootst mogelijke onzin. De gemeente wist wel degelijk waar ze woonde, iets dat ze met e-mail berichten kon laten zien. Bovendien was er gewoon contact via de e-mail. Amsterdam liet voorts weten dat er niet expliciet beloofd was dat zij naar vervangende woonruimte zouden gaan zoeken. Ook dat werd door mevrouw bestreden en daarvoor had ze best een logische verklaring. ‘Als jullie mij geen vervangende woning hadden beloofd, had ik nooit mijn huis in Amsterdam nooit opgegeven.’ Dat klonk plausibel.
Gemeente wist wel degelijk waar ze woonde
De rechter zag nog iets anders. Die zag namelijk niet in waarom de uitkering zou moeten stoppen en wel zo abrupt. Aan mevrouw was immers al een heel lange periode een uitkering verstrekt, terwijl ze buiten de gemeentegrenzen woonde. Plotseling hield dat op, terwijl de gemeente volgen de e-mails ook wel degelijk wist waar ze woonde.
Mevrouw staat voor, maar heeft de oorlog nog niet gewonnen
En dus woog het belang van de vrouw zwaarder dan dat van de gemeente. Die zal de uitkering weer moeten verstrekken. Daarmee is de kous nog niet af, want dit betrof slecht een voorlopige voorziening. Beide partijen maken zich nu op voor een bodemprocedure. Mevrouw was echter toch de morele winnaar. Zij krijgt haar uitkering gewoon weer én de gemeente moest opdraven voor de griffiekosten en voor de kosten die zij gemaakt had. Al met al een kleine 1200 euro. Daarmee staat mevrouw op een 1-0 voorsprong maar is de oorlog nog lang niet gewonnen.
